Zabawa w rozwoju dziecka nie pełni tylko funkcji relaksacyjnej. To również bardzo ważny sposób edukacji i zdobywania nowych umiejętności. Zabawa odgrywa w życiu dziecka niezwykle ważną rolę. Dzięki niej maluchy uczą się otaczającego świata - rządzących nim praw i zasad, poznają smak rywalizacji, radość zwycięstwa i pierwszą gorycz porażki.

    Zabawa właściwie ukierunkowana wyzwala pozytywne cechy, uczy współpracy, współdziałania, współodpowiedzialności, wyzwala radość, daje motywację do działania i tworzenia. Pozwala przeciwstawić niepożądanym formom aktywności jakimi są chuligaństwo i przemoc. Młodzież pozbawiona właściwych wzorców, nie ukierunkowana w działaniach poprzez dobrą, mądrze zorganizowaną zabawę, szuka możliwości rozwinięcia własnej aktywności i przejawia ją w sposób niekontrolowany, agresywny, z reguły bezcelowy.

    Zabawa stanowi dla dziecka najwłaściwszą formę socjalizacji. Poprzez nawiązywanie kontaktów z rówieśnikami, dziecko przyswaja sobie społeczne sposoby zachowania. W swoim dążeniu do samodzielności oraz niezależności uczy się: rozwiązywania konfliktów, prowadzenia, dialogu okazywania gotowości do pomocy, współdziałania, postawy solidarności, partnerstwa, przyjmowania odpowiedzialności.

     W rozwoju osobowości zabawa tworzy podstawę; warunek wszystkich procesów kształceniowych i wychowawczych. Bawienie się to nie tylko zajęcie dziecka, lecz również treść jego życia, ponieważ nie odróżnia ono zabawy od pracy; praca jest zabawą, a zabawa– pracę. Z czasem jednak obok zabawy stanowiącej w pierwszych okresach życia dominującą działalność, pojawia się nauka przygotowująca do przyszłej działalności, a potem praca. Trzy podstawowe formy aktywności człowieka: zabawa, nauka i praca występują w życiu dzieci w takiej postaci, iż trudno je wyodrębnić. Najczęściej bowiem dzieci bawiące się– uczą, ucząc– pracują.